از قدیم ها و خیلی سال پیش
شاید بگویم دوران کودکی
باورتان می شود که
من ازمادربزرگم می ترسیدم
هنوز هم می ترسم
می پرسید چرا؟
از آخرین خاطرات کودکی ام که در گوشه خاطراتماست
همین قدر یادم می آید
که دفعه اولی که من عقل درست و حسابی داشتم
و
تازه می فهمیدم چی به چیه
به خانه مادربزرگ رفتیم
از همان کودکی وزن سنگینی داشتم
در را که باز کردند
جوری صورتم را می بوسید
انگار مزه مزه می کند
دهان بی دندان و لب های شل و ول
را بر لپ های من آنچنان می کشید
و از مزه اش آنقدر خوشش می آمد
که فقط پدر و مادرم می توانستند نجاتم دهند
البته پدر را فاکتور میگیریم
چون انگار نه انگار
حالا بعد از ساعتها مزه مزه و رهایی
تا مینشستیم داخل پذیرایی
انواع شیرینی و کلوچه و کشمش و نخودچی
بود که به زور بر دهانم می گذاشت
مادرم همیشه میگفت
دلیل چاق شدن تو اینه که از یک تا سه سالگی اتهمسایه مادربزرگت بودیم
بگذریم
مادربزرگ وقتی کلوچه ها را بردهانم می گذاشت
با صدای لرزان خود می گفت:
-بخور عزیزم گوشت بشه به تنت
صبر کنید
نکنه از قصد اینقدر خوراکی به من می دهد
تا چاق بشم
اونجوری که هر دفعه هم مزه مزه میکنه
تازهبا این وزنم
هر وقت منو میبینه
میگه:
-چقدر آب رفتی عزیزم بیا یه چیزی بخور الان غشمیکنی
بنظر شما خیلی مشکوک نیست؟
فقط مادربزرگ من اینجوریه یا همه اینجوری ان؟
اول ها فکر می کردم مادربزرگ من یک موجود فضاییه
که به من خیلی می رسه
تا وقتی خیلی سنگین شدم منو بخوره
یکم که بزرگتر شدم
و فهمیدم همه مادربزرگ ها اینجورین
تازه کشف کردم که مادربزرگ ها یک گروه مخفی آدمخور هستند
و جلساتی با هم برگزار می کنند
و تصمیممیگیرند چه چیزهایی به نوه هایشان بدهند
که چطور چاق و چله شوند
شاید رئیس هم داشته باشند
و در مهمانی هایشان چندتایشان نوه هایشان را میآورند
و با هم می خورند
و اونوقته که از نوه تعریف می کنند
-به به چه نوه ای داری
-خیلی خوشمزه ست
-گفتی چیا بهش دادی که بخوره؟ من هم به نوه مبدم
آخر مادربزگ من تا حالا به من نگفته بیا بریمبیرون
یکبار گفت که بیا زیرزمین کمکم کن وسایل راجابجا کنم
اما نمی داند که من زرنگ تر از این حرف ها هستم
حتما زیرزمین با آن دیگ بزرگ می خواهد مرا بپزد
چون همه مادربزرگ ها در زیر زمین یک دیگ بزرگدارند
از همان جا هم راهی به جلسات مخفی خود دارند
همیشه که به زور پدر و مادر به خانه شان می روم
مادربزرگ را می بینم که سرکوچه با یک عصا منتظرنشسته
مرا که می بیند لبخندی می زند
که من وقتی غذایی که دوست دارم را میبینم همانلبخند را میزنم
تازگیا هم که بزرگ شده ام
هر دفعه می گوید بیا برویم با هم خانه همسایه ها
باید سرو سامانت بدهیم
کمی رمزی حرف می زند اما
من می فهمم
می خواهند مرا برای خوردن آماده کنند
چون دارم بزرگ می شوم
و گوشتم کم کم تلخ می شود
من هم زرنگ و هرگز گولشان را نمیخورم
و اصلا تا آخر عمر سروسامان نمیخواهم
.
فقط برای خنده تقدیم به همه ی مادربزرگ های عزیزو دوست داشتنی
.
نویسنده: علیرضاهزاره
.
لطفا به این متن نظر دهید
لطفا به وبسایت اصلی ما مراجعه کنید
درباره این سایت